Görüşme Notu

1977 Elazığ doğumlu, beş kardeşler. 3,5-4 yaşlarındayken ailesiyle Mersin’e göç ediyor, orada büyüyor. Kendisini destekleyen, teşvik eden, baskıcı olmayan bir ailesi var, çocukluğunu, gençliğini keyifle anıyor. Üniversite öğrenimi için Diyarbakır’a gelene kadar Mersin’de yaşıyor. Turizm meslek lisesinde okuduğu için stajlar vesilesiyle lise döneminde çalışma hayatıyla tanışıyor, yazlarını Antalya’da çalışarak geçiyor. Üniversite öğrenimi için geldiği Diyarbakır’da evleniyor ve artık burayı mesken ediniyor. Eşi esnaf, kendisi öğretmen. İki çocuğu var; görüşme yaptığımız tarihte ikinci çocuğuna hamileydi, şimdi bebeğini büyütüyor.

Bu görüşmeyi Diyarbakır’da yüz yüze yaptık. Ocak 2020 sonunda. Görüşmecinin bir arkadaşının evinde, geniş ferah bir mutfakta. Aşina olduğu bir mekândı ve bu açıdan rahattı. Ancak kendi hikâyesini anlattığı anlar daha az oldu aslında, ağırlıklı olarak çeşitli konulardaki fikirlerini paylaştı. Bu durumun birden fazla nedeni var bence. Örneğin, görüşmecinin zamanı kısıtlıydı; ev taşıyan abisine yardıma gitmesi gerekecekti, haber beklediğini belirtti. Aslında bu görüşmenin öncesinde buluştuğumuz evin sahibesiyle görüşme yapmaya başlamıştık, bu zaman darlığı haberini alınca görüştüğüm ev sahibesi görüşmemize ara vermemizi ve oraya varmak üzere olan arkadaşıyla görüşmemi tercih etti. Öyle de yaptık. Ancak bu akmaya başlamış bir hikâyeden hızla başka bir hikâyeye geçmeme ve adaptasyon güçlüğü yaşamama yol açtı. Bunu öngöremedim o anda. Yanı sıra, bu çalışma kapsamında yaptığım ilk görüşmeydi bu; ‘yeni’nin heyecanı ve sürecin henüz başında olmanın deneyimsizliğiyle de kendi hikâyesinden koptuğu anlarda yeniden oraya dönmesi için görüşmeciye yeterince yardımcı olamadığımı düşünüyorum. Bunlar sonraki görüşmelerim için çok öğretici notlar oldu elbette. Bu da Bizim Hikâyemiz.