“Benim durum biraz farklı diğer biyolojik erkek veya kız çocuklarına nazaran. Ben trans doğmuş bir birey olarak benim çocukluğum biraz kendi kendine savaşarak geçti.”
“Başarılı bir öğrenciydim. Hani benim başarım aslında benim cinsiyet kimliğimi biraz baskılamıştı, geri plana atmıştı.”
“Hayâllerim, hukukçu olmak öğretmen olmak falan filan değil; hayâllerim hep kadın olmak üzerineydi. Evden kaçayım, kadın olayımdı.”
“Başladığın kimlikle diplomanı alabilirsin gibi zorbalıklara maruz kalıyordum üniversitede...Gerçekten dayanılmaz bir hale gelmişti bunlarla uğraşmak ve okulu bırakmak zorunda kaldım.”
“Dönem dönem seks işçiliğini bıraktım, eve kapandığım çok zamanlar oldu. Çok güzel hayatlar yaşarken birden dibe çöktüğüm de oldu.”
“Ankara’da trans olmak biraz daha kolay açıkçası...kabul görmek her semtte mümkün değil fakat belli semtlerde mümkün bu.”
“Ankara’da trans olmak biraz daha kolay açıkçası...kabul görmek her semtte mümkün değil fakat belli semtlerde mümkün bu.”
“Kendimizi gizleme saklama duygumuz oluştu ya zaman içinde ve yaptığımız işi saklı yapma pahasına hep yerlerin altında yaşamayı tercih ettik köstebek gibi.”
“Trans birey diyince akla direkt fuhuş geliyor ve bizim de ahlak anlayışımız seks üzerine olduğu için biz ahlaksızız onlara göre.”
“Ben 45 yaşına gelmişim ve her taşındığım yerde sürekli kendimi ifade etmekten yoruldum. Artık beni yormayın.”
“Benim trans kimliğim tamamen unutulmuş durumda. Ben annemin kızıyım, kardeşimin ablasıyım, yeğenlerimin halasıyım.”
Fotoğraflar
Görüşme Notu
44 yaşında, seks işçisi. Tekirdağ doğumlu. 3 kardeşler, abla çok küçük yaşta vefat ediyor. Babanın alkol sorunu var ve zaman zaman şiddet uyguluyor evdekilere. Çocukluğu akran zorbalığıyla geçiyor feminen bir çocuk olduğu için. Annesinin sosyal hizmetler uzmanı olması onu daha iyi anlamasına, “farklı” olan durumunu araştırmasını, sorgulamasını ve kabul etmesini kolaylaştırıyor. Elinden geldiği kadar çevreye, komşulara karşı onu korumaya çalışıyor annesi. Kendi jenerasyonundan trans bireylere göre daha rahat bir çocukluk yaşadığını söylüyor. Okulda da başarılı bir öğrenci olduğu için cinsiyet kimliği geri planda kalmış oluyor. Aslında bir farklılık olduğunu görüyorlar ancak başarısıyla ve diğer özellikleriyle öne çıktığı ve “işe yaradığı” için “bu da böyle” deyip görmezden geliyorlar. Bu da esasında görüşmecinin bu durumu değerlendirmesi anlamına geliyor; bu şekilde anlatıyor yaşanan durumu. Böylece daha rahat kabul ettiriyor kendini. Ancak üniversite yılları böyle geçmiyor.
16 yaşındayken üniversiteyi kazanıp Ankara’ya geliyor. Takip ve tehdit ediliyor. Saçlarını boyatıyor, burnunu yaptırıyor. Üniversitenin kapısından girer girmez dekanla görüştürülüyor. Üniversite 4. sınıfta cinsiyetini değiştiriyor ve bu nedenle üniversiteyi bitiremiyor. Sonrasında seks işçiliği yapmak zorunda kalıyor. Gelecek kaygısından dolayı hala seks işçiliği yapmak durumunda olduğunu anlatıyor. Pandemi nedeniyle devam edemiyor. Yalnızca uzun senelerdir görüştüğü ve artık tanıdığı, ona değer veren paralı müşterileri var. Ankara’da yaşayan bir trans kadın olmayı anlatıyor ve kentin, semtin ve translar olarak birbirine yakın oturmanın öneminden bahsediyor.
90’lı yılların Ankarası ve mekanları da var hikâyede. Yine 2000’li yıllarla bu mekanların dönüşümü de anlatılıyor. Gay ve trans bireylerin geldiği mekanların kapanması ve giderek yoksullaşma, evlere çekilme ve iletişim teknolojisinin kullanılma dönemleri. Balyoz ekibi, ahlak polisleri, kabahatlar kanununun uygulanması...ve trans kadınların yılmayışı ve varlıklarını baskılara rağmen sürdürme çabaları. STK’lere, gönüllülük ilişkisine ve mücadeleye ilişkin yönelik düşünceler de dile geliyor anlatıda.
Genel olarak bu ülkedeki insanların transseksüellere bakışına yönelik zaten kızgın ancak bilhassa trans kadınları kadın olarak kabul etmeyen kadınlara ayrıca kızgın. Onlarla bu konuda sorununun olduğunu söylüyor.
Anahtar Kelime / Tag / Index
Bu görüşmeyi referans vermek için DOI