1971 yılında Antep’in yakın köylerinden birinde olarak doğuyor. 4 erkek kardeşin arasında bir tek kız çocuğu olduğu için sevgi ve ilgi görüyor. Köyde büyüyor. Köylerini çok sevgiyle ve güzelliklerle anlatıyor. İlkokul okuyabiliyor sonra okutmuyorlar, sonra 19 yaşında teyze oğluyla evlendiriliyor, Antep’e gelin geliyor. Yirmi beş senedir, Antep’te yaşıyor.

İki oğulları oluyor bir yaş arayla. Hayatlarına damga vuran önemli bir sağlık sorunu ile karşılaşıyorlar.  Çok akıllı, çok başarılı olan ilk oğulları 9 yaşında SSPE (Subakut Sklerozan panensefalit) hastalığına yakalanıyor. Yıkılıyorlar. 9 sene bu acılı, meşakkatli durum maddi manevi hayatlarını belirliyor. Bu hastalık sonrası bir kızları ve bir oğulları daha oluyor. Ve ilk oğullarını 18 yaşındayken kaybediyorlar. Bu acı hayatlarında hiç eksilmeden devam ediyor.

Bu amansız hastalık, onun 9 yıl süren çaresizliği ve ardından gelen derin kayıp hissi konuşmamızı belirleyen şey oldu.

Sohbetimiz bir de pandeminin etkisinde geçti

Evde karantinadalardı iki küçük çocuğu da yanındaydı. Bizim konuşmamız sırasında çocuklar fısıldaşıyor annelerine laf atıyorlardı. :))