1982’de dünyaya geliyor. 10 çocuklu bir ailenin 9. çocuğu. Evde asabi bir baba ve şiddet var. Belki de bu yüzden çocukluğunu çok hatırlamadığını, çok anlatamadığını düşünüyor.

​

13 yaşında Diyarbakır’a okumaya geliyor. Aile de kışları Diyarbakır’da yazları kasabada olmaya başlıyor bir süre sonra ama ilk evden ayrılığı anneden ayrılık olarak algılıyor ve zor geliyor.

​

Sağlık lisesi ve sonra yükseğini yapıyor. Lisede politikleşmeye başlıyor. 

​

Genç bir kadın olarak hem hayatı doğal ve neşeyle yaşamak istiyor hem de mücadeleyi sürdürüyor, bu bazen zor ve yorucu gelse de. Sağlık emekçisi olarak bu ihraçlar döneminde o da nasibini alıyor. Yine de ihraç edilmiş olmanın onu özgürleştirdiğini söylüyor. Bir süredir bir ortakla işlettiği bir kafesi var hayatına anlam katan.

​

Sur ve Cizre olaylarından çok etkileniyor ve hiçbir şey yapamamış olmayı hatta kendini affedemiyor.

​

Biz görüşme yaptığımız sırada ev misafir doluydu. Pandemi nedeniyle anneleri çok uzunca bir dönem çocukları göremediği için bahçede toplanmışlardı. Ama o söz verdiği için görüşmeyi ertelememişti. Biz de bu yüzden görüşmeyi biraz erken sonlandırıldık.